So Much Missing Jenný Anna Baldursdóttir 1...

 Er það ekki skrítið með okkur mennina (og kerlingarnar líka sko). Við setjum okkur í ýmislegt sem við svo bindumst trúnaðarböndum en eigum svo í hinum mestu vandræðum með að komast aftur út úr því. Undarlegt hvað vaninn getur verið okkur skelfilegur baggi á baki og þegar ekki er allt eins og það á að vera þá bara missum við sjónar á sjálfum okkur... 

  Þegar maður er orðinn svo læstur/vanafastur t.d. í blogghring - að kíkja á þá sem maður er með í favorit(hef alla mína bloggvini í favorit en breyti því kannski seinna) - og svo dettur einn af listanum út í einhvern tíma - þá er maður bara hreinlega lost!

  Gullkorn eru eitthvað sem auðvelt er að týna sér í. Ég veit ekki með ykkur hin hérna - en ég sakna Jennfo. Ég sakna þess að finna ekki nýjar færslur - sakna þess að geta ekki bullað dálítið inni hjá henni og sakna þess að lesa bæði hana og bloggvini hennar sem eru lang flestir algerir gullmolar.

  Jenný fyrir bloggið þitt og fyrir það að hafa gefið okkur svona skemmtilegar stundir þína bloggtíð. Hlakka ósegjanlega mikið til þegar færslur fara að hrynja aftur inn hjá þér og ég get aftur farið í vanafastan blogghringavinaheimsókn mína - og stoppað ætíð síðast - en lengst - inni hjá þér þar sem mér finnst alltaf svo gaman. Við söknum þín stelpurassgat.

   get vell as soon as possible. Hugheilar óskir um góðan árangur og góðan bata. Ég er öruggur um að ég tala hér fyrir munn margra hérna á blogginu, við erum vinir þínir og margir örugglega meira en vinir hérna.

  Into the real world now... see ya all.