Er Blessaður Miðillinn Valgarður Einarsson að senda okkur skilaboð? Hver er vinur .. og hver ekki? Veist þú það? Ert þú búinn að neyða einhvern í knús og kreist í dag? Ekkert skrítið þó vinir manns hverfa ... *dæss*!

Grænt Vinahjarta til ykkar ljúfu bloggvinir og aðrir bloggarar!

Hugleiðing um vini sem og "vini" sem eru ekki lengur hér!

Það kemur að þeim tímapunkti í lífi þínu þegar þú áttar þig á því, hver skiptir þig máli ..og hver ekki og líka, hver gerir það ekki lengur.. og hver mun aldrei gera það. Og eins, hver mun ævinlega skipta öllu máli..

HAFÐU ÞVÍ EKKI ÁHYGGJUR AF FÓLKI ÚR FORTÍÐINNI.

Það var ástæða fyrir því að þau tilheyra ekki framtíð þinni. Færðu, eða bentu, hverjum þeim sem þú þekkir og vilt ekki glata, þetta hjarta!

Vertu vingjarnlegri en þú átt að þér, því allir sem þú hittir eiga við sinn vanda að stríða..

********** 

Eftirfarandi barst mér í morgun frá vinkonu sem segir það komið frá Valgarði Einarssyni miðli.

Mig langar til að leyfa ykkur að njóta þess líka.

Heil og sæl kæru þið!

Góð englakona segir mér að nú sé gamli heimurinn að hreinsast burt, öll vitleysan þurfi að fara svo demanturinn komi í ljós.

Höldum okkur fast, öndum djúpt ofan í ölduna. Þetta verður allt í lagi.

Við þurfum að vera sterk, bjartsýn, standa þétt í fæturnar, finna jarðtenginguna og kærleikann allt í kringum okkur!

Það bíða okkar betri tímar, þar sem manngildið ræður ríkjum.

Einblínum á hið góða alls staðar núna, leyfum því að vaxa og munum að allt vex sem fær athygli frá okkur!

******

Eigið góða helgi Elskurnar mínar.. Já Skessa, þú líka!

Ljúfleika lokið og grámyglulegur hversdagsleikinn tekur við!

Over and out of here people..

Munið faðmlagaleikinn..

Knúserí á línuna..

Bager off!

Woff!

W

Vizlublogg - afsökun og óhugguleg mynd af mér ... eða hvað? Nahhh ...

Jæja já. Ég verð að biðjast afsökunar á því að hafa látið mig hverfa svona - veit að það eru nokkrir búnir að leita af mér, en stundum koma upp aðstæður sem gera það að verkum að maður hreinlega bara verður að forgangsraða hlutunum og þá sitja aðrir hlutir - líkt og bloggið - á hakanum á meðan...

Ok, ég veit að ég lít ekki vel út á myndinni - en þið mynduð skilja why ef þið vissuð hvað ég er búinn að láta sjálfan mig sitja mikið úti í horni á meðan ég hlúi að öðrum.

En, hey - ég er góður strákur sko! Svo ég vola ekki yfir því ... held ég!

Ég biðst afsökunar á því hve síðasta færsla var hundfúl og grimmlind - en ég er skelfilega mikið á móti fólki sem fer illa með dýr og tala nú ekki um það þegar heill hópur af fólki tekur þátt í því að særa og pína saklaus dýr til dauða! Bara skelfilegt ...

En, þrátt fyrir hörmungar sem dynja á heimsbyggðinni í þessari blessuðu kreppu - munið þá að það gæti vel verið verra! Nú um mundir gruna ég nú að við séum nálægt botninum svo nú hlýtur ástandið að fara að batna og vonandi fer krónan nú hækkandi bráðum. Verðum við allavega ekki að vona það og halda í björtu hliðarnar? Jújú ...

*******

Jæja, hey - ef þið eruð eitthvað fyrir hunda - þá verðið þið að skoða þessa síðu! Ég setti inn myndir fyrir besta vin minn sem er með hunda og var önnur tíkin hans að gjóta geggjuðum hvolpum!

P.s. auðvitað myndi ég aldrei henda kisunni minni sko!

Vizlublogg!

 

 ******

 En, sem sagt - flest er að verða komið í réttar skorður hjá mér svo ég mun reyna að verða virkari aftur hérna. Ég mun sennilega koma með nýja færslu í kvöld - og einnig mun ég líta yfir ykkur öll í kvöld líka, hugsanlega seint þó - but hey - better late than never, right? Jújússs ..

Sendi ljúfar kveðjur og knús á línuna að sinni!

P.s. svara öllum einkaskilaboðum í kvöld elskurnar!

Hot myndir af mér, flottir tískustraumar + kveðja! I´m off ...

Hjálpi mér hvað tímarnir breytast mikið. Ég var að fá myndir í hús - myndir af mér og fleirum úr fjölskyldunni - myndir sem ég hef aldrei áður séð. Því miður eru ekki myndir af öllum í fjölskyldunni, engar af mömmu þarna og ekki af litlu systur minni. En það eru samt til nokkuð af myndum af mömmu og systu litlu samt. Kannski róta ég í gömlum myndum sem ég á og finn einhverjar til að sýna seinna af þeim.

Ég bara varð að henda þessu hérna inn áður en ég tek allt úr sambandi hérna heima og kveð.

Getið klikkað á myndirnar til að sjá þær stærri ...

Þessi mynd er af mér - í fjólublárri skyrtu - og kurr - í peysunni, offkos. Yngri bróðir minn er á bakvið mig en svo er bara lítill frændi með á myndinni.

 Hjálpi mér fatnaðurinn .. mom ... thanks!

 

 

Á þessari snjómynd erum ég og kurr sitjandi á skíðasleðum eldri bræðra okkar, tvíburanna sem standa fyrir aftan okkur. Þessa mynd - eða myndir frá þessum árum hafði ég aldrei séð fyrr en núna í dag... æði.

 

 

 

  

Hér er svo geggjað krúttleg mynd af Kurr. Hún var nú alltaf svo mikið rassgat þessi skotta - og ekki versnaði það þegar hún eltist og þroskaðist, algert rassgat.

 

 

 

Hér eru svo bræður mínir á skíðasleðunum sínum sem mig minnir að þeir hafi einmitt fengið í afmælisgjöf á þessum tíma. Man reyndar ekki eftir því - heyrði bara af því síðar sko.. enda ég enn bleyjubossi á þessu tímabili.

 

 

 Hér er svo pabbi gamli að spila "Bobb" - man eftir þessu borði í den og hvað það var gaman að hamast á þessu, þar til það varð allt í einu ónýtt einn daginn. Enda vorum við sex systkyn að hamast á þessu sko ...

 

 

Hér er svo pabbi aftur - en nú með bílinn okkar. Þetta er samt ekki fyrsti bíllinn okkar, þetta er annar eða þriðjið bíllinn sem við eignuðumst. Hér fyrir neðan er mynd af fyrsta bílnum samt, jeppinn.

 

 

 

 

 

 

Hahaha .. hér er fyrsti bíllinn okkar - landrowerjeppi - þvílík skröltdolla maharr. En hann var góður samt og aldrei bilaði kvikindið. Og plássið maður, vorum öll sex afturí og nóg pláss - enda voru sætisbekkir afturí sem lágu frá hurð að framsætum - sætin lágu sem sagt öfugt við það sem sæti eru í dag.

 

 

 

Hér er svo að lokum ein af pabba við geysir að ég held. Hann er í svörtu jakkafötunum en ég þekki ekki manninn hægra megin á myndinni. Sennilega einhver frændinn ..

Alltaf var karlinn jafn flottur í tauinu sko, fínpússaður og glæsilegur.

 ********

En, hér er komið að lokakveðju í bili. Nú verð ég að slökkva á öllu batteríinu á eftir og koma mér í suður eftir því ég ætla að vera hjá systur minni á Reykjanesinu í nótt. Hún ætlar að geyma fyrir mig bílinn og solleis stuff.

Ég veit ekki alveg hvenær ég kemst í netsamband aftur - en ég reyni að komast í það eins fljótt og ég get. Ég mun líklega ekki athugasemdast mikið á meðan ég er í fríinu, en reyni samt að henda inn einni og einni færslu.

Vona að þið saknið mín smá og ekki týna mér alveg þó ég hamist ekki í ykkur all the time dúllurnar mínar.

Ljúfar kveðjur á línuna og þakka öllum góðar kveðjur til mín!

Súperdónalegar færslur eru bara hjartastyrkjandi - er haggi? Ertu viðkvæm/ur? Ef svo er þá er nóg fyrir þig að lesa fyrirsögnina og fara svo burt!

Þetta er ástarjátning:

(Athugið að efni bloggfærslunnar er ekki fyrir viðkvæma eða ólögráða)

Hef ekkert bloggað síðan fyrir helgina, eins og einhverjir hafa kannski tekið eftir??? I hope...

 Ok, myndin fyrir ofan er bara svo óendanlega falleg - að ég varð að setja hana inn með þessari færslu - enda er ég að fara að viðurkenna að ég fann ástina í vinnunni um helgina - hummm - or perhaps not.

Myndin fyrir neðan er aftur á móti af þeirri seinheppnu - þeirri sem ég féll gersamlega fyrir - og nota bene - það var ekki nágrannakonan mín - en afsakið að hún gleymdi að líma upp hárið áður en ég smellti af og athugið að hún myndast kannski dálítið illa - en hún er æði eye for an eye - það er ekki skelin heldur innihaldið sem heillaði mig!

Myndin hér fyrir neðan er svo af mér - þegar ég sá hana í fyrsta sinn!

Þið þurfið að klikka á myndina - og svo aftur - þá sjáið þið raunverulegt ástarástand.... eða þannig.

 ***********************

Neinei, ég er nú bara að djóka - auðvitað. En ég set hér með inn nýjustu myndina sem var tekin af mér um helgina. Mér var vinsamlega tjáð að mín væri ekki þörf lengur og að ég ætti helst ekki að ferðast um umdæmið aftur á næstu "áratugum"!

Ég skil það bara ekki - eins og ég er mikið rassgat! 

 En svona er þetta, lífið kemur alltaf á óvart - og með mitt útlit (sjá mynd hér fyrir ofan) er næsta víst að ég á eftir að lenda í ótrúlegustu hremmingum um ókomna tíð.

******

Ég er allavega kominn aftur! Mættur á svæðið en ekki alveg að fara að bloggast fyrr en á morgun í það fyrsta - vildi bara láta vita af mér og þakka ykkur yndislegu bloggarar - fyrir lestur og læti. Ég hef auðvitað mikið saknað ykkar og bloggsins - en um leið hefur þetta verið ákveðin hvíld sem var alls ekki svo slæm yfir höfuð. En ég segi ykkur kannski eitthvað af helginni seinna. Vonandi hafið þið haft það gott og vonandi eru allir frízkir og góðir.

*******

Tek púlsinn á ykkur seinna dúllurnar mínar - ljúfar kveðjur í loftið!

Flashback to the past - er verndarvængurinn minn horfinn? Eineltisljótleiki er já - ljótleikinn uppmálaður. Það þarf lítið til að vera tekinn fyrir.

 

 Mín elskulegasta Kurr er horfin burt af klakanum. Hún hefur nú ætíð verið á þeytingi, en nú hafa lent í hári hennar villihestar sem drógu hana alla leið til Spánar - alfarin - hrakin af landi brott! 

Mér er hugsað núna til þeirra daga þegar við vorum ung - bara krakkar. Hve auðvelt og sjálfsagt það var henni að gæta mín og vernda en hve stríðin og glettin hún var á sama tíma.

Oft var ég eins og lítil mús í gamla daga - með lítið hjarta og viðkvæmt - mátti ekkert aumt sjá án þess að reyna að gera eitthvað til að laga. Oft lenti ég í aðstæðum þar sem "stóra systir/Kurr" kom haupandi að og skakkaði leikinn eða tók í hnakkadrambið á einhverjum sem voru að "tukta til litla bróður"

Mér var oft strítt þegar ég var barn - enda var ég með frekar stuttan annan endann (skapið) þegar eitthvað misjafnt var í gangi - þó nú hafi sæmilega ræst úr skapi manns í dag. Ég var ábyrgur og mjög óvenjulega samviskusamur krakki sem lét fátt fara framhjá mér - síst af öllu einelti ef ég varð vitni að slíku - var skapstór en samt ekki mikill að velli svo oft kom ég mér í aðstæður sem ég komst bara engan veginn út úr aftur..

Það þarf stundum ekki mikið til að lenda í hópi þeirra sem lenda í stríðni, öðruvísi föt, öðruvísi áhugamál, öðruvísi viðhorf til lífsins sem og fleira. Ég tók þá stefnu sem barn - að skipta mér af - þegar önnur börn voru að hrekkja þá sem voru ekki alveg eins heppin með lífsgæði og almennt gekk og var - og það var nóg til að ég var bara tekinn með og var lagður í einelti vegna þess.

Mér er minnistætt atvik sem tengist einmitt eineltisfjanda - og Kurr. Ég hafði einmitt skipt mér af því þegar 4 drengir höfðu króað af skólabróður minn sem var með annan fótinn styttri en hinn og haltraði vegna þess. Hann var lagður í einelti og oft króaður af eingöngu til að þessir 4 drengir gætu fengið að svala sinni ljótu eineltisþörf.

Einn þessara drengja var stór að velli og lét ætíð sýnu verst - var í forsprakki og stjórnaði hinum algerlega. Þó það skipti engu máli í sjálfu sér - þá var hann frá fjölskyldu sem var þekkt í bænum fyrir ríkdæmi og leit sú fjölskylda niður á þá sem minna máttu sýn í þjóðfélaginu (ekki mín skoðun heldur alvitað á staðnum).  

Þegar ég sá hvað var í gangi varð ég náttúrulega reiður, enda var um að ræða skólabróður sem var hágrátandi en hinir 4 fræknu voru þarna yfir honum hlægjandi og pikkandi í hann. 

Þegar ég kom nær gekk ég strax að þeim og spurði þá afhverju þeir gætu ekki fundið sér eitthvað annað að gera en að hrekkja, afhverju þeir væru svona margir að ráðast á einn og hvort þeir sæju ekki að strákgreyið væri grátandi!!!?

Hrekkjalómarnir litu á mig með háðsglotti, snéru sér að mér og gerðu sig illilega.

Ég var barinn illilega í þetta skiptið .. en þó ekki í eina skiptið sem slíkt kom fyrir mig vegna afskiptasemi minnar.

Þegar ég kom heim var ég þokkalega illa farinn, blár og marinn og auðvitað með skæluna á fullu, það sauð á einni stórri systur - Kurr - hún gekk á mig og fékk uppúr mér hvað hafði gerst - svo hvarf hún eins og stormsveipur en á að sjá eins og eldfjall sem var að byrja að gjósa. 

Í skólanum daginn eftir sá ég þessa 4 drengi aftur - en þeir gáfu mér bara puttann og fóru svo brott, létu mig bara alveg í friði - og gerðu mér ekkert mein aftur þó oft fengi ég putta eða ljóta orðasendingu. Ég gat þó ekki betur séð en að forsprakkinn hafi verið með fallega sett upp glóðaraugu og nokkuð rispaður - hann haltraði eitthvað. Ég fékk það aldrei staðfest frá Kurr að hún hafi tekið í hann - en ég heyrði af því á örðum vettvangi að systir mín væri sko svaka gella, gæti sko tuktað til ruddana í hverfinu - maður getur nú lagt saman tvo og tvo og fengið út allavega sjö ef út í það er farið.

 

En, nú er Kurr mín farin af landinu og nú hef ég bara engan til að berja fyrir mig þá sem eru ekki alveg að standa sig vel í þjóðfélaginu.

Ég verð bara að vona að hún hafi verið heppin með húsnæði þarna suðurfrá - maður hefur nú séð undarlegustu hús þarna og sum hver hreint ekki íbúðarhæf.

Ég fer reyndar sennilega í lok Ágúst sjálfur út og þá kem ég til með að sjá hvernig skottan mín hefur það. Hún þarf að huga að mörgu þegar hún kemur út - koma stúlkunum litlu í skólann og íþróttir og allur sá pakki sem fylgir því að vera með börn. En næsta víst er að hún mun hafa það mun betra þarna úti með börnin en hérna heima - má víst segja að hún hafi gerst landflótta og verið flæmd af landinu vegna ömurlegs ástands hérna heima.

Ég veit nú reyndar ekki alveg hvað hún ætlar sér að fara að gera úti - vinnulega séð - en ég verð bara að vona að hún taki ekki uppá því að standa á "hringtorgunum" á spáni!

Reyndar er hún nú alveg nógu glæsileg kona og eggjandi til að geta það - en halló - systir mín fær ekki leyfi frá mér til að standa úti alla daga og nætur. Ef hún verður með stól eða bekk þá er það í fínu lagi samt - en chommooonnn - engin á að þurfa að standa svona úti - en það er önnur saga. 

En, nóg um það. Ég hef lítið verið á netinu síðustu daga, mikið að gera og mikið um að vera svo ég hef ekki haft tölvutíma á lausu - og svo bara varla nennt að setjast við tölvuna á nóttunni.

Mun vera á ferðinni í kvöld til að lesa bloggvini og kvitta á þá sem hafa verið á ferðinni hjá mér undanfarið. Hafið yndislegan dag - enda sjóðheitur - og dásamlega helgi öll - sama hvar þið eruð og hvað þið takið ykkur fyrir hendur.

Ljúfar kveðjur í loftið.

Flæmdur frá Rússlandi

Sultaðu fjölskyldumeðlimi þína næst þegar þú nærð í skottið á þeim! Hmmm ... eða kannski er betra að knúsa fjölskylduna bara.

 Ohmygooood. Svörin ykkar í síðustu færslunni minni eru bara stórkostleg - ég segi ykkur að ég er búinn að liggja í kasti hérna núna eftir lesturinn! Þið eruð flest of gröð netið - greinilega, eða jafnvel dónalegri - ef það er hægt - og allt bara af  því að mamma sagði ykkur að gera það/vera það! hahaha ... þið eruð æði.

  Ég er búinn að vera svo hrikalega latur við að setjast niður við tölvuna undanfarið - að það er ekki einu sinni fyndið. Ég er reyndar búinn að vera mjög önnum hlaðinn og undirbúningur sumarsins hefur verið í hámarki.

 Hef verið að vinna í nokkrum veislum undanfarið sem hefur tekið heilmikinn tíma frá mér, en svo hef ég verið að gera eitt og annað sem þarf að gera áður en sumarið skellur endanlega á.

 

Er búinn að olíubera pallinn og kaupa öll sumarblómin, umpotta dótið og setja niður svo núna er "sólstofan" fólki bjóðandi, hlýleg og blómlega sumarleg - bara gaman. Nú og svo er mahhrrr búinn að standa í stórræðum innandyra líka - t.d. búinn að gera 10 lítra af rabbarbarasultu og skera niður slatta af nýjum rabbarbara sem ég set í frost. Ný heimagerð rabbarbarasulta er langbest - án allra aukaefna og ekkert rusl sett í hana.

Ég hef ekki gefið mér mikinn tíma til að rækta vini mína - og heldur ekki ykkur hérna mínir ljúfu bloggvinir og vinkonur. En, hugsanlega mun sumarið verða svona dálítið gloppótt hjá mér - ég dett inn og út en aldrei lengi þó og ég les svo til allt þó ég sé ekki að hamst í commentum í öll skiptin sem ég skoppa inn á netið.

 Ég hef eytt meiri tíma útivið - verið meira að skoppa með fólkinu mínu, fjölskyldu og svo auðvitað hef ég verið á hlaupum á eftir nágrannakerlingunni minni - þessari elsku með kanelsnúðana ferzku og fínu. Ég er búinn að ákveða að hún verði kanelsnúðahjákonan mín - því meira sem hún bakar af kanelsnúðum - því meiri tíma finn ég handa henni - wúhaaa!

 

En, sem sagt - vona að þið fyrirgefið mér þó ég hafi ekki verið óður að undanförnu á síðunum ykkar. Ég þakka ykkur líka kærlega sem kíkið á síðuna mína og hrikalega stórt knús á ykkur öll sem skiljið eftir ykkur spor þegar þið hafið lesið. Auðvitað kann maður að meta það og auðvitað er gaman þegar maður sér að einhver hefur verið að lesa.

En núna er ég farinn smá blogghring og ætla að setja stafina mín við eitt og annað - kíki á eins marga núna og ég nenni - en klára svo á morgun eitthvað líka.

 

Vona að þið hafið haft góðan Laugardag og óska ykkur yndislegs Sunnudags líka. Reynið nú að vera svolítið dugleg að vera útivið ef veður leyfir og munið að segja ástvinum ykkar oft og mörgum sinnum frá því að þið elskið þá - maður veit aldrei hvenær það er of seint - ekki bíða svo lengi því þið mynduð sjá eftir því endalaust.

  ... knúsaðu þau sem þú elskar næst þegar þú sérð hann/hana, komdu á óvart og sýndu tilfinningar. Good night - over & út!

Myndaflipp er betra en syndaflipp - but hey - syndaflipp er betra þegar það er ekki myndaflipp í kringum það! Ekki satt?

Hér neðst er mynd af móður minni - en fyrst eru myndir af bræðrum mínum, teknar fyrir all löngu sko - enda eru þetta stóru bræður mínir sem gerir þá eitthvað yfir fertugt núna - segi ekkert hve mikið yfir fertugt samt ..

Þeir voru alveg ljóshærðir - misjafnlega ljóshærðir - eftir aldursskeiðum, en alltaf ljósir og eru ennþá ljóshærðir (en ég alltaf dökkur þó ég hafi byrjað örlítið ljóshærður sem barn).

Sem börn voru þeir með ljósgullna lokka, alveg ótrúlega miklar rúsínur með gullna lokka sem rakarinn ætlaði yfirleitt aldrei að tíma að klippa þegar móðir okkar fór með þá til að láta skera hár og hala. Þeir eru - eins og sjá má - tvíburar og það vel eineggja - sem oft var fyndið að fylgjast með þarna í gamla daga.

 

Háralitur og augnabrýr héldu ljósa litnum alla barnsæskuna og gerir ennþá. Alltaf svo ljósir og bjartir - og svo mikil gull að hjarta að það hálfa hefði verið alveg nóg. Ennþá eru þeir ljósir og enn svoddan gull að hjarta - enda ég svo óendanlega heppinn með öll mín systkyn - svo ég tali nú ekki um foreldra sko!

 

Það var ótrúlega gaman að sjá og fylgjast með því þegar þeir urðu unglingar - ég reyndar smákrakki en síðar, á mínum 10 - 15 ára aldri - að fylgjast með því hvernig þeir léku sér að því að plata fólk með því að þykjast vera "hinn" tvíburinn.

Það var virkilega erfitt fyrir þá sem ekki þekktu þá - að þekkja þá í sundur. Man eftir nokkrum atvikum þar sem annar var farinn á sjóinn - báturinn að sigla úr höfninni og á bryggjusporðinum stóðu gamlir sjómenn sem kvöddu skipið. Hinn tvíburinn sem ekki var sjómaður kom keyrandi að því hann ætlaði að reyna að ná bróður sínum áður en hann fór á sjóinn - og gömlu karlarnir störðu skelfingu lostnir á þann sem hoppaði úr bílnum - og yfir á bátinn sem nýlega sigldi úr höfn með ... ja ... þennan sem nú stóð við hlið þeirra á bryggjunni - endalaust fyndið þegar svona kom uppá.

 

Man líka eftir því þegar þeir kepptu í stakkasundi á Sjómannadegi - að þeir voru báðir miklir og hrikalega sterkir sundkappar - og í 1. riðli keppti annar - en í 3. eða 4. riðli keppti hinn. Man eftir því að sá fyrri vann sinn riðil en þegar sá seinni kom í stakk inn að laugarbakka - þá púuðu nokkrir og hrópuðu að honum "ekki þú aftur, ertu ekki búinn að vinna einusinni?" ...

En, allavega - fulltaf skemmtilegum sögum eigum við alltaf af systkynum okkar. Maður á að varðveita slíkar sögur, skrifa þær niður - helst aftan á myndir af söguhetjunum - og miðla þessu áfram til komandi kynslóða. Börn okkar og barnabörn eiga eftir að verða þakklát þegar þau seinna reyna að komast að einhverju um æsku okkar og forfeðranna.

Hér er svo í lokin ein mynd af hetjunni, henni móður okkar sem ól okkur öll upp alein - en þessi mynd er tekin af henni á sama tíma og höfundarmyndin mín var tekin. Ég nálægt 18 ára. Það voru aðrir tímar þá - engin elsku mamma til að hlaupa heim til þegar eitthvað bjátaði á. Hún bara ól okkur upp með þvílíkum dugnaði og myndarskap að það hálfa hefði komið okkur öllum mjög vel áfram lífið.

Nú til dags eru margar einstæðar ungar mæður að barma sér með eitt eða tvö börn - og hafa ekki í sig og á með það sem þær ná að hala inn til heimilisins. Jú, kannski eru líka aðrir tímar og breyttari - meiri kröfur gerðar til fjölskyldna um að börnin verði að eiga þetta og hitt - hjól, skíði, nýjustu tískuvörur og öll flottustu merkin í hinu og þessu - eitthvað sem þekktist ekki áður fyrr.

En, munið að skrifa niður góðar minningar um hinar ýmsu uppákomur úr fortíðinni. Gerið það áður en það verður of seint, biðjið foreldra - frændfólk eða hvern sem er - um að gefa ykkur sögur og skrifið þær aftan á myndir af þeim sem sögurnar eru um - svo sögurnar gleymist ekki. Margar góðar sögur úr fjölskyldum hverfa með gamla fólkinu okkar - oft mjög fallegar og hugljúfar sögur sem framtíðin má vel njóta.

  Þess má geta að pislahöfundur elskar liðið sitt af öllu hjarta, yfirmáta - ofurheitt - alla leið til himins og til baka. Pislahöfundur safnar myndum úr fjölskyldunni, af fjölskyldumeðlimum og góðum sögum sem munu svo berast áfram til komandi kynslóða þegar þar að kemur.

Er það svo að dagurinn og nóttin eru elskendur sem hittast augnablik tvisvar á sólahring??

Þessi dásamlega skemmtilega mynd heitir "Day Surrendering Unto Night" - eða dagurinn að gefa sig nóttunni á vald.

Um þessar mundir er nóttin þó að gefa sig meira og meira dagsljósinu á vald.

Mér leiðist öll þessi birta því það er endalaust erfitt að sofna við dagsbirtu. Svo er erfitt að reyna að hafa rómó kvöldstund með kertaljósum og dúllerí þegar ekkert er myrkrið.

Málið er náttúrulega að setja upp myrkratjöld, sem virka bara heavy vel. En, gott er þó að vakna á morgnanna í dagsbirtu - maður er mun fljótari að vakna vel og vera up and about.

 

Ég hef ekki verið neitt á netinu eiginlega í dag og gær, og því ekki verið að athugasemdast neitt eða skrifa. Mun kíkja á ykkur fljótlega og gera ykkur lífið leitt aftur, don´t worry - i i´ll be back!

Segi bara knús á ykkur öll og farið vel með ykkur. Njótið vikunnar og munið að vera góð hvert við annað, maður veit aldrei hvenær það er of seint að sýna vináttu og ástúð - svo gerið það af og til svona til að vera örugg um að hafa skilað ykkar ástarpakka.

 

 Þessi mynd hérna heitir aftur á móti "Power of Prayer" - eða máttur bænarinnar. Notið ykkur bænina oftar og notið hana til góðra hluta. Maður á að þakka líka í bæn - ekki bara biðja um hitt eða þetta, þakka þú fyrir eitthvað í kvöld þegar þú ferð með bænina þína.

Kenndu barninu þínu líka að nota bænina rétt - kenndu barninu þínu að þakka í bæn, rétt eins og að biðja fyrir fólki eða dýrum.

Máttur bænarinnar er mikill, sér í lagi þegar margir biðja saman eða margir biðja fyrir sömu manneskju t.d...

 Adda bloggvinkona er að leita eftir bænastuðning við unga konu sem á í miklum veikindum, hvernig væri að setja þessa ungu konu í bænir ykkar í kvöld? Ekki gleyma mér heldur náttúrulega... *bros*.

En, ég segi bara góða nótt í bili því ég verð ekkert á netinu í kvöld - kíkti bara til að minna ykkur á mig elskurnar. Eigið yndislega nótt og glaðan draumapakka ykkur til handa.  

  

Sorgarstundir, sorgarorkusuga sem erfitt getur verið að hrista sig úr.

  Ástæða þessarar færslu er svo sem af ýmsum toga. Þegar maður lendir í áföllum, sorg eða missi ástvina dettum við auðvitað í farveg sem getur verið svo ótrúlega erfitt að ná sér fyllilega aftur úr, sumir jafnvel aldrei. Það eru engar ákveðnar eða gullnar leiðir úr sorginni en tíminn einn getur sannarlega mildað hana - ásamt þeim sem eru samferða okkur í gegnum lífið...

En svo geta náttúrulega bara komið upp dagar þar sem maður er hreinlega orkulaus með öllu - stundum án ástæðu en stundum vegna sorgaratburða sem mér finnst að engin ætti að þurfa að ganga í gegnum - líkt og hún kæra Ragnhildur - að missa barn sitt. Ekkert foreldri ætti að þurfa að upplifa barnsmissi en lífið er undarlegt og óútreiknanlegt. Bænir mínar fylgja henni og öllum foreldrum sem lenda í slíkum missi.

Ætíð þegar ég finn fyrir orkuleysi, er niðurdreginn eða eitthvað bara leiður - þá leita ég orkunnar á þeim slóðum sem ég var staddur áður en ég varð fyrir orkuleysinu.

  Ég reyni að flokka niður það sem olli mér þessu máttleysi og átta mig á því hvað það var sem gaf mér orku áður. Maður getur alltaf fundið eitthvað sem t.d. fyrir ári síðan eða lengra burtu gaf manni kraft til að brosa framan í lífið og tilveruna. Eitthvað sem gæti allt eins gefið af sér mikla orku aftur. Málið er bara að pæla, finna það sem gaf orku áður og draga það til sín þegar maður glímir við erfiðleika og sorg.

  Það sem hjálpar mér t.d. er að finna áhugamál, sport eða námskeið/nám, ritstörf og bulla sögur - ásamt því að hlaupa einu sinni á ári út í auðnina og öskra fullum hálsi og labba svo glottandi til baka vegna þess að ég hræddi alla fuglana á svæðinu. Allt svona hlutir sem maður ósjálfrátt missir sjónar á þegar maður glímir við t.d. áfall eða sorg.

  Ef ég væri staddur í sorg eða áfalli, myndi ég skoða afturfyrir sorgina - leita vandlega og athuga hvort þar sé ekki eitthvað sem ég var að barrdúsa við sem veitti mér ánægju og kraft. Ef ég finn eitthvað sem heillar, þá gríp ég það og dreg það til mín, nýti mér það og beiti því sem vopn á áfallið eða sorgina. Ekki til að eyða áfallinu/sorginni heldur bara til að gera áfallið/sorgina mildari. Sorgin mun alltaf vera til staðar en það er í okkar verkahring að gera hana milda og hugljúfa svo hún verði okkur ekki baggi á baki. Ég þekki það líka sjálfur hvað það getur verið erfitt ef áfall - sorg og söknuður skyggir á okkur hin sem erum ennþá til staðar og þegar þannig stendur á leita ég eins og ég sagði í fyrri orkugjafa, það sem gaf af sér ánægjulegar stundir - og nota það af krafti - til að ég öðlast aftur fyrri kraft.

Hugsið ykkur hve englarnir okkar þarna uppi gleðjast þegar þeir sjá okkur finna ljós, orku og kraft - í okkar nánasta umhverfi og í þeim sem sannarlega eru hjá okkur ennþá tilbúin í að gefa okkur styrk til að halda áfram - og það án þess að gleyma þeim. Hve stoltir þeir eru af okkur þegar við brosum við lífinu sem sannarlega heldur áfram og þeir segja okkur að bretta upp ermarnar og hrista af okkur orkuleysið.

  Auðvitað tekur þetta allt saman tíma og sannarlega á maður ekki að bíða og búast við að tíminn lækni öll sár og láti sorgina hverfa. Sorgin hverfur aldrei en tíminn mildar hana og gerir hana að fallegri minningu sem ætíð verður orkugjafi seinna á lífsleiðinni. Við þurfum að muna að við erum ljós margra í kringum okkur sem bíða eftir því að við lýsum þeim réttar leiðir hingað og þangað. Við þurfum að finna í sorginni okkar leiðbeiningaljós - orkugjafann sem gaf okkur kraft og orku áður en sorgin knúði dyra og skall á og nýta okkur það sem orkugjafa.