Prufa, saga sem enginn ætti að lesa - enda óhemju ruddaleg og óhefluð, ekki fyrir hjartasjúklinga og enn síður fyrir húsmæður í Vesturbænum!

Athugið að ef þið lesið þetta allt þá er það á ykkar ábyrgð, Hr. Gráðugur og Frú Rudda taka enga ábyrgð á neinu hérna, og þið hafið verið vöruð við bæði í fyrirsögn og hérna í upphafi! 

Í eldhúsinu hjá Hr. Gráðugum á Gröðustöðum réð frú Rudda ríkjum.  Hún var ráðskona herra Gráðugs og hafði verið það um árabil.  Ruddu fannst ekkert eins gott og greddulegt eins og að ráðskast með starfsfólkið á Gröðustöðum og hún lét þjóna sem og þjónustustúlkur fullnægja sér til hægri og vinstri.  Hún bar mikinn losta og umhyggju fyrir herra Gráðugum húsbónda sínum og var alltaf með nefið niðri í öllu sem hún vissi að kveikti í gamla karlinum. 

**********

Reyndar virtist Rudda vera dálítið ástfangin af húsbónda sínum hana dreymdi rennandi blauta pútudrauma um hann á næturnar.  Hún vann að því hörðum höndum að allt væri eins og Gráðugur vildi hafa það, en líka eins og hún vildi hafa það.  Hún ætlaði sér að verða húsmóðir á Gröðustöðum seinna meir – og það sem meira var – hún ætlaði að hömpa feita folanum á hverju kvöldi þegar hún væri búin að krækja í hann.

*************

Þó að langt væri liðið á morguninn var herra Gráðugur enn í rúminu og svaf – hann hafði dreymt allsskyns lostafulla drauma sem settu á hann þvílíkan bóner að hann átti erfitt með svefn fyrr en undir morguninn …

************

Frú Rudda vissi nákvæmlega hvenær átti að vekja húsbóndann – og með hverju … grrrrrr!  Hún hafði lagað dýrðlegan morgunverð og beið aðeins eftir póstinum sem kom yfirleitt um það bil sem húsbóndanum þóknaðist að fá morgunverðinn í rúmið.  Frú Rudda heyrði þegar póstmanninn bar að garði og flýtti sér út á hlað til að geta skoðað hann dálítið, enda ungur og stæltur foli þar á ferð sem hún blotnaði við að skoða. Stundum blotnaði hún svo mikið að hún varð að kalla á einn þjóninn eða þjónustustúlkuna eftirá og neyddi þau til að strjúka á henni pjötluna þar til greddan róaðist niður – gamla buddan gat þetta ennþá sko - mjeoowwww. 

*************

,,Þér komið með póstinn snemma í dag ungi maður" kallaði Rudda lostafull til unga póstberans sem hún hafði séð og skoðað svo oft áður með greddublik í augunum.  Hún gekk að stráklingnum og greip eins og óvart í klof stráksins og kreisti … grrrr … stór gæðingur þar á ferð urraði kellingin og glotti.

*************

Ungi maðurinn, sem var úr borginni, var nýbyrjaður að bera út póstinn í sveitinni og var þetta sumarvinna hjá honum.  Hann hafði komið þarna nokkrum sinnum áður en aldrei áður lent í því að kellingartuðran leitaði svona beint á hann en hann hafði verið varaður við ráðskonunni á Gröðustöðum og var því tilbúinn þegar Rudda ráðskona leitaði frekjulega á hann. 

*************

,,Ó, þér hljótið að vera frú Rudda ráðskona hér" sagði drengurinn og brosti sínu blíðasta til gröðu druslunnar á hlaðinu.  Því næst greip hann um báðar tútturnar á kellingunni og snéri duglega uppá þær – kellingin gargaði hátt af sársauka og sleppti ruddalegu takinu á bungunni á stráknum sem var ekki lengi að hoppa á bak graðfolanum sínum og þeysa aftur af stað – hann kastaði bréfabunka í haus kellingarinnar og skelli hló af þessari beyglu sem leit út eins og ofnotað skar.

*************,,Eeewwww" heyrðist í Ruddu um leið og hún beygði sig til að týna saman fjandans póstinn. 

,,Helvítis unga trippið kann örugglega hvort sem er ekki að fullnægja reyndum konum eins og mér" hugsaði Rudda – ég fæ tækifæri til að nýðast á honum seinna hugsaði hún og flýtti sér inn til að láta þjónustuliðið nudda á sér aumar tútturnar sem strákhvolpurinn snéri uppá. 

*************

,,það er kannski ekki svo áliðið, og herra Gráðugur er enn í rúminu svo það ætti að vera í lagi að fá sér einn röndóttan á einhverjum af þjónustuliðinu núna" hugsaði Rudda talsvert rólegri en í upphafi og það kom einhver gretta á andlitið á henni, einhvers konar greddubrosgretta. 

*************

,,Hvar eruð þið letidýrin ykkar" öskraði hún ruddalega þegar hún gekk inn í eldhúsið - hún sendi frá sér brosgrettu sem hefði sómað sér mjög vel á skelfilegri persónu í draugasögu. 

*************

,,Hvar eru eiginlega mannasiðirnir á þessum bæ?  Á ekki að þjónusta madömmunna í morgunsárið?" galaði Rudda um leið og hún flýtti sér inn í eldhús.  Þegar þangað kom tókst henni að ná einum að flýjandi þjónunum og misnotaði hann á eldhúsgólfinu innan um kál og kartöflur. 

*************

,,Hérna hefur þú dágott nesti og svo ertu velkominn aftur í eldhúsið mitt hvenær sem er" kurraði hún hróðug um leið og hún var búin að suddast á strákgreyinu, hún rétti unga þjóninum nestispinkil með káli og kartöflum í þakkarskyni fyrir “greiðann”. Hún skellti uppúr og nuddaði blauta pútuna sína um leið og hún lagaði aftur kjóldrusluna sem hékk allur krumpaður utaná henni.

*************

,,Morgunstund/dráttur gefur gull í munn – eða pjásu" raulaði gamla brussan með sjálfri sér um leið og hún gekk inn í sjálft húsið frá eldhúsinu. 

*************

Frú Rudda flokkaði niður póstinn eins og húsbóndinn vildi hafa hann.  Því næst lagði hún af stað með póstinn ásamt  morgunverðinum til herra Gráðugs.  Hún bankaði létt á svefnherbergisdyrnar hjá húsbónda sínum og gekk inn þegar hún heyrði eitthvað þrusk fyrir innan.  Þarna á miðju gólfinu stóð herra Gráðugur hálfnakinn en kominn á ról.  Hann var reiðilegur, reiðilegri en venjulega - hún gekk inn í herbergið.  Hr. Gráðugur klæddi sig og gerði sig svo líklegan til að fara í skóna.

*************

,,Stendur eitthvað til í dag?" spurði Rudda varlega og horfði á húsbóndann sem átti í erfiðleikum með að komast í skóna vegna ístrunnar.  Hún var vön því að herra Gráðugur væri enn sofandi þegar hún færði honum morgunverðinn og morgunstrokkið. 

*************

,,Nei, það stendur ekkert til" hreytti Gráðugur fúll út úr sér, það var greinilegt að hann var úrillur – enda illa sofinn og ekki enn búinn að láta kellingargerpið fróa sér hvað þá meir.  ,,Ég vaknaði við einhver hróp og skræki hérna áðan og leit út til að athuga það og sá þig tala við póstaulann" hélt spikfeitur húsbóndinn áfram og leit reiðilega á ráðskonuna sína.  Hann var nú svo sem ekkert sérstaklega reiður við ráðskonuna, honum þótti bara svo gott að hafa alla undirgefna og hálfhrædda við sig. 

*************

,,Ég gat ekki heyrt betur en að þú værir að væla eitthvað utaní honum og strjúka á honum Bévítis klobbann" hélt Gráðugur áfram og skapið batnaði aðeins við tilhugsunina um að fá morgunrúnkið sitt fljótlega.  Hann vissi auðvitað um lostan og gredduna sem alltaf var í þessari gömlu belju – en honum var sama því lóðatíkin þessi fullnægði hans losta hvort sem er líka. 

**************

,,Var eitthvað spennandi á milli stóru tánna á póstinum í dag" urraði Gráðugur og lét sem hann væri ekkert spenntur, auðvitað var hann búinn að bíða eftir því að geta losað um stífluna sína síðan hann vaknaði og alveg frá því að hann hafði heyrt af öllu tilstandinu þarna úti á hlaði – fjandans hryssan sem ætlaði að brynna öðrum staur  á undan honum sjálfum.

***************

,,Taka útburðarstrák sem er ekki einusinni með hár á stubbalingnum fram yfir sjálfan húsbóndann á Gröðustöðum, háttsettari verða menn varla" hugsaði Gráðugur feiti um leið og hann reif póstinn sinn af skelkaðri kellingardræsunni.  Hann flétti í gegnum bréfin á meðan frú Rudda lagðist á hnén til að eiga við húsbóndann.  Allt í einu hrökk Rudda við og stökk á fætur.  Ógurlegt hróp bergmálaði í svefnherberginu. 

**************

 ,,JÁ, JÁ, JÁÁ!" hrópaði Gráðugur eins og smákrakki og hann svitnaði af áreynslunni.  ,,Loksins komu klámblöðin sem ég pantaði úr bænum" hrópaði hann og greip utan um Ruddu ráðskonu sem sökk í stóra ístru húsbóndans. 

,,Hjálp" æpti ráðskonan skelkuð og var mjög brugðið.  Hún ýtti við graða og feita húsbóndanum. 

**************

,,Ætlar þú að láta mig drukkna í spikinu á þér drulluhali" æpti Rudda reiðilega á Gráðugan húsbónda sinn og ýtti harkalega á hann.  Hún ýtti helst til of fast á þungan kallfjandann.    Herra Gráðugur hrökk undrandi undan reiðri ráðskonunni. 

**************

,,Hvaða æsingur er þetta eiginlega hræið þitt?" hrópaði Gráðugur reiðilega um leið og hann hrökklaðist aftur á bak.  En um leið og hann hafði bakkað örlítið varð eitthvað fyrir honum.  Herra Gráðugur féll með miklum tilþrifum og látum beint á rúmið sem hafði verið beint fyrir aftan hann.  Það skipti engum togum að rúmið mölbrotnaði með miklum hávaða og stórskorinn karlinn lá kindarlegur í miðri ruslahrúgunni. 

**************

Frú Rudda horfði dauðskelkuð á sjálfan húsbóndann á Gröðustöðum lenda með látum á rúminu sem hún hafði svo oft hömpað honum í – sá rúmið brotna og síðan lá fituhlunkurinn hálfnakinn grafkyrr í öllu brakinu.  Hún æddi að honum og henti sér niður á hnén við hlið hans. 

**************

,,Ertu í lagi tuddinn minn?" hrópaði hún og rogaðist við að reyna að lyfta risastórum manninum á fætur hún tosaði með annarri hendinni í hárið á kallinum en með hinni náði hún góðu taki á litlum tillanum á honum – hún tosaði af öllum kröftum. 

**************

,,Svaraðu mér belgurinn þinn!" vældi ráðskonan upphátt og leit skelkuð á húsbónda sinn sem allt í einu byrjaði að skellihlæja  - og um leið fann hún að lillevinen á honum var byrjaður að harðna. 

**************,,Hvað er að tarna!" hló feiti karlinn í rúmbrakinu. 

,,Þú ert þó ekki að reyna að slíta af mér dindilinn" hló Gráðugur frekjulega um leið og hann reisti sig upp.  Herra Gráðugur var svo ánægður með að hafa nú loks fengið klámblöðin sín – og  af því að fá nú loksins Krúnk og ríð, sem hann vissi auðvitað alltaf að hann fengi, að hann gat ekki reiðst þessari uppákomu.  Þar að auki fannst honum ráðskonan bara standa sig sæmilega vel í að tosa í bibbann á honum svo að hann var alveg til í að bjóða henni aðeins hærri stöðu á Gröðustöðum – kannski hjásvæfu eða súludanskellingarstöðu . 

**************

,,Þú vilt kannski að við ruglum saman reitunum okkar fiskibollan mín" sagði Gráðugur sjálfsánægður og hélt áfram að hlæja.  Rudda ráðskona horfði undrandi á alveg nýja hlið á húsbónda sínum.  Aldrei fyrr hafði hann gantast svona og gert að gamni sínu á þennan hátt þegar hún var að reyna að veita honum frið og fró þarna í miðju rúmbrakinu - hún sótroðnaði og flýtti sér að standa á fætur. 

***************,,Þú ættir ekki að vera með þennan fíflagang við mig" sagði hún til að fela gredduna sem óð um gamla kroppinn hennar. 

,,Hvaða læti voru þetta eiginlega líka að öskra svona og hræða mig næstum því úr nærbuxunum?" gargaði Rudda áfram því hún hafði ekki tekið eftir klámblöðunum í póstinum.  Herra Gráðugur brölti á fætur með talsverðum erfiðleikum og hann blés eins og hvalur þegar honum loksins tókst að standa upp í tvennum skilningi – kellingin hélt nefnilega enn um litla feita úbersúpermanninn á honum og virtist ekkert ætla að sleppa strax.

***************,,Litla stranga og ruddalega Rudda mín" urraði Gráðugur og setti stút á munninn.  Hann þóttist ekkert taka eftir hneykslissvip ráðskonu sinnar. 

,,Ég var ekki að fíflast neitt með þig" sagði húsbóndinn og teygði fram sveittar hendurnar og ætlaði að grípa í ráðskonuna. 

***************

,,Hvað hefur eiginlega komið yfir þig?" spurði ráðskonan um leið og hún hopaði undan höndum Gráðugs – hún fann að greddan var að ná tökum á sér.  Hún hafði gaman af því að Gráðugur skildi nú loksins reyna eitthvað við hana. 

***************,,Ég held að við ættum bara að láta pússa okkur saman" sagði húsbóndinn hryssingslega og náði loksins taki á Brussunni sem var allt of horuð í raun. 

,,Ég fékk klámblöðin mín úr borginni" hvíslaði Gráðugur hrannalega í eyra Ruddu.  Ráðskonan greip andann á lofti og hrópaði upp yfir sig. 

***************,,Klámblöð – þarftu klámblöð fjárans klessan þín – mjólka ég þig ekki nógu vel fíflið þitt?" gargaði Rudda sármóðguð og þorði varla að draga andann. 

,,Allir draumar mínir ætla þá að hrynja" hugsaði ráðskonan með sér og það kom hræðslublik í augun á henni -  ætlaði hann bara að díla við sig sjálfur yfir klámblöðum þetta selspik. 

***************,,Auðvitað þarf ég klámblöð, bollan mín" hló sveitastjórinn og sló ruddalega á rassaboru Ruddu. 

,,Við pössum svo vel saman, bæði gráðug, gröð og ruddaleg – við ættum að láta pússa okkur saman" hélt Gráðugur hlægjandi áfram og dróg kellinguna að sér – hann reif af henni kjóldrusluna og reyndi að troða lillemann - sem var alltof stuttur inn í gegnum ömmunærbuxurnar hennar og í skjól - hann sá að ráðskonunni virtist líka vel þessi tilraun. 

*****************

,,Við eigum eftir að verða þau allra gröðustu og flottustu á landinu" hélt Gráðugur áfram og belgdi sig allan.  Ruddu fannst þetta glæsilegt. 

 ,,Já þegiðu nú og leggstu á gólfið belgur – þú getur ekki komið pípunni á þér í rennuna mina svona – ég verð að setjast klofvega á þig apinn þinn" æpti Rudda og það hlakkaði í henni við tilhugsunina um að nú mundi hún fá að hossa sér á hestbaki á hverjum morgni á þessum hval.  Gráðugur og Rudda héldu áfram að fitla og klessast saman í skammarlega ömurlegum tilþrifum sem ég legg ekki á ykkur hérna í sögunni þannig að ég enda hana hérna svo þið fáið ekki martröð! 

Athugasemdir

[Solla Guðjóns, 9.5.2008 kl. 09:04]

Þetta er náttla ruddasaga en ég er ekki hjartaveil né bí í vesturbænum.Þannig að ég glotti út í annað og hristi hausinn yfir sumu.En er þetta ekki  bara dæmigert

[Jónína Dúadóttir, 9.5.2008 kl. 09:12]

Ég er hneyksluð.... eða bara alls ekki

[Guðrún B. (IP-tala skráð) 9.5.2008 kl. 09:24]

*roðn*

[Guðrún Emilía Guðnadóttir, 9.5.2008 kl. 10:31]

Fékk hjartaáfall!!!!!!!! Nei heyrðu snúðurinn mió, við sem erum komnar á aldur, sko besta aldurinn kippum okkur ekkert upp við svona sögur.
Ég hefði nú farið í sturtu á milli manna, en trúlega ekki tíðkast í þá daga
en hvað skildi karlinn hafa haldið lengi út eftir að hann fékk klámblöðin, ég meina sko hann hlýtur að hafa fengið hjartaáfall við allt bröltið.
              Knús á þig Tiger míó minn.
                       Milla.

                                                                                                   

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 9.5.2008 kl. 10:42]

Pjása, pjatla, púta, bunga  Skemmtileg orð

[Huld S. Ringsted, 9.5.2008 kl. 11:00]

eða ekki

[Helga Guðrún Eiríksdóttir, 9.5.2008 kl. 12:18]

   

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 9.5.2008 kl. 12:58]

Úff TíCí, þetta var nú meiri átakasagan.

[Tiger, 9.5.2008 kl. 13:07]

   ... Æi já, þetta vellur uppúr manni þegar maður er andvaka. Kannski ég ætti að fara fyrr að sofa stundum.

Knús á ykkur kæru prakkarar sem þorðu og létu vaða í að lesa svona dónapakka.. *bros*.

[Tiger, 9.5.2008 kl. 14:04]

  Hallgerður mín kæra - ertu nokkuð úr vesturbænum? *bros*.. takk fyrir innlit þó innviðurinn hér núna hafi ekki beint verið fallega flísalagður. Knús í daginn þinn...

[kiza, 10.5.2008 kl. 14:24]

Tja! Föss! Ég bara...bara!!! MÉR BARA OFBÝÐUR!!!

Nei djók.  Fyndin saga, dáldil svona slapstick-erótík í endann þarna ;)   Sem og gamli þjóðlegi sveitafílingurinn sem sveif yfir vötnum.

Ég mun persónulega nota orðsamhengið "var eitthvað spennandi á milli stóru tánna"  eins oft og mögulegt er í framtíðinni 

[Jóhanna Magnúsar- og Völudóttir , 12.5.2008 kl. 20:49]

No Comment 

[Ragnheiður Ása Ingvarsdóttir, 13.5.2008 kl. 12:52]