Mig verkjar í lyktarskynið, nef mitt er bólgið af illa lyktandi gjörðum.

Ég er alltaf að pæla í þessum blessuðu embættisveitingum sem tengjast Sjálfstæðisflokknum, fyrrum leiðtoga þeirra eða flokksmönnum sjálfum á einhvern hátt. Finnst það nefnilega aldrei vera rætt eða spáð í það frá öðru sjónarmiði – sjónarmiði sem mér finnst athyglivert.

  

Bara nokkuð stutt og laggott. Ætli þetta fólk sem ráðið hefur verið í hin ýmsu embætti – eins og í dómarastöður – hefði fengið umrædd störf ef þeir hefður sannarlega ekki verið dóttir, sonur eða vinur Sjálfstæðisflokksins – og sannarlega verið metin minna hæf en aðrir umsækjendur???

  

Ég tel að maður sem á sér ekkert “huge” eða “stórt” bakland sem kalla má vin, föður eða félaga – og er ekki metinn hæfastur í það starf sem hann sækir um – fái ekki umrætt starf vegna þess að aðrir voru metnir hæfari – eða mun hæfari. Það hljóta allir að sjá að í þannig tilvikum verður ekki um að villast að hæfasti umsækjandinn myndi vera ráðinn til starfans – ekki satt?

Athugasemdir

[Tiger, 30.1.2008 kl. 17:50]

Æi, það vantaði endirinn á þessar hugleiðingar mínar en hér er endirinn.

"Hvað bendir það á ef svo er raunin? Jú, hinir minnahæfu menn sem hingað til hafa hlotið störf sem aðrir voru hæfari í – fengu þau eingöngu út á tengsl við þá sem í störfin skipa – ekki satt? Var bara svona að pæla í þessu en ætla hér með að velta þessu frá mér því ég hef óbragð í nebbanum mínum eftir þessi skrif hérna um “spillingarþefinn” sem ég allt í einu fann svo sterkan en hefur þó ætíð verið til staðar í loftinu held ég samt.!"