Fáklædd söluvara labbar um miðbæ Reykjavíkur, nuddar nautnalega lærin með dollaramerki í augum. Hefur þú keypt þér rós nýlega?

Lítið vissi ég um þegar ég bloggaði í gær um fegurstu rósina í miðbænum;

"Fegursta rósin vex oft í mesta skítnum"  - að ég ætti í raun og veru eftir að horfa á raunverulega fagra rós - standandi berleggjuð á horni Hverfisgötu og Vitastígs - strjúkandi á sér lærin með dollaramerki í augum - augum sem vandlega fylgdu hverjum bílnum sem ók hjá eins og um síðasta Fönixinn væri að ræða. Máltækið var haft eftir Guðmundi Odd "Goddur" Magnússyni, um veggjakrot í miðborginni

Í gærkvöldi, Sunnudagskvöld 13 Júlí, ók ég nokkurra hringja skoðunarrúnt um miðbæ Reykjavíkur með tveim vinkonum og gesti af Skemmtiferðaskipinu Aurora sem nú liggur við höfnina Við Klettagarða.

Ætlunin var að sýna ferðafólki hve Reykjavík væri nú dönnuð og flott, laus við vandamál höfuðborga annarra Evrópulanda - hve ólík höfuðborg Íslands væri því sem gerist á erlendum vettvangi. Ég átti í raun og veru ekki von á öðru en að hugmynd mín um Reykjavík væri nefnilega nákvæmlega þannig - flott borg án alþjóðlegra vandamála, en mikið kom það mér á óvart þegar ég horfið á það með eigin augum að nákvæmlega sama ferli eða þróun á sér stað í hjarta Reykjavíkur - og maður sér víða erlendis við hringtorg eða á hornum stórborganna - jú - einmitt - gleðikonur sem selja aðgang að líkama sínum hverjum þeim sem keyra framhjá eða óska eftir greiðanum.

Þegar við nálguðums áður nefnt horn, Hverfisgötu/Vitastíg, varð einum gesta minna að orði "Hey man, there is a prostitute on that cornor, damn she´s hot looking". Við litum öll þangað sem gesturinn benti okkur - og viti menn, þarna stóð hún. Svona líka falleg stúlka af asískum uppruna.

Ég átti ekki orð, hafði nú ekki verið mikið í miðbænum síðustu misseri og hef ekki djammað í miðbænum árum saman - enn síður verið þar á ferðinni svona seint, en klukkan var um miðnætti.

Þarna á horninu stóð sem sagt þessi fallega líkamssölustúlka, svo fáklædd að mig langaði til að stoppa - til að bjóða henni jakka eða peysu til afnota í norðan-nepjunni sem var í gærkvöldi. Hún leit út fyrir að vera undir tvítugu, glæsileg á að líta og yndisleg - en skjálfandi í kuldanum var hún í agnarlitlu mínípilsi og stuttum jakka sem náði ekki niður að pilsinu svo það glitti í fagran naflann.

"Þetta er örugglega ekki gleðikona, hún er örugglega bara að bíða eftir einhverjum - það eru ekki svona götuportkonur á Íslandi" sagði ég afsakandi við gestina mína. En það sem blasti við sagði okkur þó að ég hafði sannarlega rangt fyrir mér. Þarna í miðborginni - við aðalrúntgötur miðborgarinnar - stóð ung asísk stúlka, næstum klæðalaus - og í hvert sinn sem bíll keyrði framhjá þá beygði hún sig aðeins fram, horfið með eftirvæntingu á bílinn - setti aðra hendina niður á mitt lærið og strauk nautnalega lærið og upp undir pilsið - án þess að fara þó alla leið í dimmuborgir með hendurnar.

Ég get sagt ykkur það satt að andlitið sem ég hafði sett upp um morguninn - spariandlitið og andlitið sem var svo stolt af landi og þjóð - andlitið sem var alveg með það á hreinu að höfuðborg Íslands væri sannarlega og raunverulega öðruvísi en aðrar höfuðborgir heims - það andlit var runnið niður á gólf í bílnum og á mér var sviplaus vantrú og ... vonbrigðarsvipur.

Ok, ég vissi vel af því að sögur hafa lengi farið af mannsali, vændi og ýmsu öðru misjöfnu í Reykjavík - en ég hafði ætíð haft svona ákveðinn fyrirvara á því að trúa að slíkt væri í raun og veru að grassera hérna. Verð þó að viðurkenna að ég hef áður rekist á ákveðið gleðikonuform - en það var fyrir einhverjum áratug eða svo að íslensk kona kom að mér á veitingahúsi/skemmtistað og bauð mér næturblíðu gegn fríum drykkjum það kvöldið - sem ég ykkur að segja - hafnaði kurteislega en gaf henni þó einn drykk með von um að hún þyrfti ekki að leggjast svona lágt og léti sér þann drykk nægja. Sá hana þó fljúga á miðaldra mann rétt hjá mér stuttu síðar og heyrði sömu spurninguna fljúga á hann og mi skömmu áður. En þetta hélt ég að væri eina svokallaða vændið í Reykjavík - mikið getur maður verið shallow stundum.

Við tókum nokkra hringi þarna um miðbæinn, keyrðum upp Hverfisgötu og niður Laugarveg - og þrisvar var stúlkan strjúkandi lærin er við keyrðum framhjá, even though she must have seen that there were more than one person in this car.

 Í fjórða hring sáum við hana stökkva inn í bíl hjá eldri manni þegar við keyrðum framhjá - gestunum var skemmt - en mér ekki. Númerið á bíl mannsins er ... neinei... ég er nú ekki svona vondur.

Ég vona að einhver frá borginni sé á vakt og skoði svona mál, að svona verði tekið úr umferð svo þetta blasi ekki við hverjum þeim sem aka um miðborgina.

Þó við séum sennilega öll til í að hafa fagrar rósi í miðbænum - þá erum við sennilega flest sammála um að þessi rósartegund væri ekki æskileg í henni fallegu Reykjavíkurborg, eða hvað?

Að þessum hugleiðingum loknum - verð ég að segja að ég hugsa að Vesturbærinn sé nú ekki lengur vinsælasti staður Reykjavíkur - heldur eru rósir Hverfisgatu/Vitastígs búnar að færa miðbæinn ofar á vinsældarlistann með Rósum í hnappagat þurfandi landslýðsins..

Vesturbærinn enn vinsæll

Milljónpundakonan kemur fram með hauspoka - í hverju verður Milljón dollara konan?

Milljóndollarakonahvað? Hvað er í gangi? 

"Ég vil byrja á því að þakka Bónus fyrir hauspokann sem ég nota ætíð þegar ég kem fram á sviði, enda frekar feimin lítil stelpa - vil nebblilega ekki láta þekkja mig á götu" gæti milljónpundastúlkan verið að hugsa um að segja þegar/ef hún vinnur keppnina..

Milljón dollara keppnin hvað? Er maður að missa af einhverju skemmtilegu? Afhverju er ekki fjallað meira um þetta í fjölmiðlum?

Mér finnst þetta vera miklu meira mál en Ísbirnir og Hvalfjarðagöng, þyrlueign landsmanna og jafnvel meira mál en nýfengin rigning eftir margra vikna eyðimerkurþurrka á höfuðborgarsvæðinu!

Hvernig stendur á því að maður hefur ekkert séð af þessu í blöðum eða sjónvarpi? Eða er ég bara búinn að vera svona annarshugar og busy að ég hafi bara ekki séð það, hefur kannski verið fjallað um þessa keppni?

 

Auðvitað mun maður halda með landa sínum í þessu, ætli við getum kosið einhversstaðar eða hvað? Skilst nú að þessi keppni eigi að sjónvarpast í byrjun næsta árs - svo maður hefur nógan tíma til að skoða keppendur .

Vona allavega að okkar stúlka sýni sýnar bestu hliðar, er náttúrulega handviss um það að hún verður okkur til mikilla sóma - enda gullfalleg stúlka að sjá á myndinni sem fylgir fréttinni.

Annars - veit einhver hvar maður getur komist í að skoða keppendurna? Er eitthvað á netinu um þetta? Hot dam, ég er bara eitt spurningamerki núna..

Orðrétt í meðfylgjandi frétt af Milljón dollara konunni er eftirfarandi klausa;

"Enn bætast við keppendur í leitinni að Milljón dollara konunni er Ásdís Rán komst í. Ekki verður byrjað að skjóta þáttinn fyrr en í byrjun næsta árs og þangað til verður bætt við keppanda í hverjum mánuði. Nýjasti keppinautur Ásdísar er 19 ára stúlka frá Bandaríkjunum og er töluvert yngri en aðrir keppendur. Á bloggi sínu bendir Ásdís líka á að hún sé eini keppandinn frá Evrópu."

Ætli þetta verði ekki svona nokkur skonar raunveruleikaþáttur? Það verður gaman að fylgjast með þessu, þó svo að mér þyki alla jafna ekkert gaman að horfa á raunveruleikaþætti og finnst þeir oft á tíðum vera mjög óraunsæir og hreint út falskir - eða þannig.

En, allavega .. fannst þetta bara áhugavert. Ég verð greinilega að flétta dagblöðum meira eða horfa meira á sjónvarpið, ekki vill maður láta svona skemmtiefni fram hjá sér fara..

Keppendur bætast við í leitinni að Milljón dollara konunni

Drykkjulæti á Tjaldhýsasvæðum, fiskur á grillið eða var öngullinn bara í rassinum? Myndir af herlegheitunum kannski ...

Jæja, hún er bara búin að vera æði þessi helgi. Maður er búinn að gera meira af sér en í háu herrans tíð. Fór aðeins inn á hestamannamótið - fór á Selfoss, kom við hjá bloggvin - en þorði ekki að spyrja um bloggvininn svo ég hitti bara engan bloggvin. Fór að Úlfljótsvatni - fór að veiða  en aftur í fellihýsabúðir með öngul í rassi.

Set eitthvað af myndum inn þegar ég er kominn aftur heim.

Það voru teknar myndir af mér þar sem ég var að reyna að leysa öngulinn úr rassinum á mér - og eitthvað fleira er á vélinni sem kannski fær að fljóta með seint í kvöld eða á morgun.

Kíkti hérna inn hjá frænda mínum og fékk leyfi til að færslast örstutt til að segja hæhæ við ykkur. Verð að segja það - þó ég hafi nú saknað bloggrúntarrútínunnar - þá er búið að vera æði að hafa ekki tölvu núna. Veðrið er búið að vera yndislegt, spáin dásamleg áfram og ekkert nema gott um það að segja.

Það var mikið grillað og húllumhæjast í gærkvöldi, hamborgarar, svínasteik og lambasteik á grillið - og pylsur - kartöflur - rif og gudda mía má vita hvað var ekki sett á grillið - og jú - nýveiddur fiskur úr Úlfljótsvatni líka!

Svo var sallat með þessu öllu og gos. Systkyn mín eru svo vel af guði gerð að þau hafa aldrei áfengi með í för þegar börnin eru með - enda á áfengi aldrei samleið með sumarferðalögum, börnum og ánægjulegum stundum með fjölskyldunni. Mér þótti það ljúft - að njóta gleði og hamingjulegra stunda í heilmiklu fjöri og æslagangi, mínus vín - en sama saga var ekki um mjög marga á tjaldhýsasvæðinu. Margir með börn, sum mjög ung - og allir fullorðnu meira og minna drukkin, börnin afskipt við vatnið eða um allar tryssur. Ljóttljóttljótt ..

En, þakka fyrir mig núna hérna - tek ykkur í gegn í kvöld eða tomorrow sweetypies. Ljúfleiki í loftið og knús á línuna ..

Ekki geta gamalmenni og öryrkjar sagt upp - til að mótmæla lágum kjörum. Hvað er talið mannsæmandi í dag? Hvað telur ráðherrann/bankastjórinn að mannsæmandi sé? Gætu þeir lifað á því sjálfir? Varla ...

Mitt í allri kjaraskerðingunni er öryrkinn orðinn svolítið horaður, enda nær hann ekki endum saman yfir mánuðinn.

Gamla fólkið er í sömu sporum, á ekki fyrir því sem telst til mannsæmandi lífs.

Kannski er það málið núna að öryrkjar og gamalmenni segi bara upp - örorkunni og ellilífeyrir sínum - til að mótmæla bágum kjörum.

Nei, auðvitað geta öryrkjar og gamalmenni ekki tekið sig saman og sagt bara upp til að mótmæla ómannúðlegum launum sínum - þessir hópar verða að treysta á vinnu stéttafélaganna - að þau standi sig í því að semja um laun þeirra og bætur.

Í raun og veru getur enginn sagt upp og verið launalaus í verkfalli - nema kannki ráðherrar, bankastjórar og forstjórar - en þeir þurfa þess ekki því þeir ákveða sín eigin laun sjálfir og lifa hátt .. himin hátt fyrir ofan almúgan hvað launaseðla varðar. Almennt séð getur að sjálfsögðu engin verið launalaus nema sá sem á feitar innistæður í banka fyrir - og hverjir eru það? Jú, mikið rétt - þeir sem eru í toppsætum launaskalans og skammta sér launin sjálfir.

Á meðan gamla konan/gamli maðurinn hefur ekki efni á að fara eitt eða neitt - ekki efni á því að kaupa sér eina og eina nýja flík og hvað þá taka þátt í áhugamálum nema þau séu gefin af einhverjum félagsmálapakka, þá lifa þeir tekjuhærri í góðu yfirlæti og gera það sem þeim dettur í hug. Hugsið ykkur gamla fólkið sem grætur yfir því á jólunum að geta ekki gefið barnabörnum sínum litla jólagjöf.. skelfilegt bara!

Synd og skömm að því hvernig launamunurinn er - synd að horfa uppá þá sem minna mega sín í þjóðfélaginu ná ekki endum saman í hverjum mánuði á meðan feitir tékkar eru sendir í pósti á þotuliðið.

Ég væri til í að sjá launin hækka umtalsvert hjá gamla fólkinu okkar og öryrkjum. Væri til í að sjá þessa hópa geta gert sér dagamun, fara í bíó eða út að keyra - kaupa sér nýja skó eða flík - eða geta leyft börnum sínum að upplifa lítið brot af því sem hinir ríku geta leyft sínum afkomendum. Ég er alls ekki að segja að hinir ríku eigi að fá minna, alls ekki - bara að það eigi að sjá til þess að minni máttar í launamálum geti lifað mannsæmandi lífi án þess að þurfa að horfa á hverja krónu.

Tilboðið óásættanlegt

Ég vil að nútímakerlingin snúi sér aftur að eldavélinni og uppvaskinu.

 Já, það er af sem áður var. Hér áður fyrr var svo auðvelt að eiga við konur - en í dag - í dag er það álíka auðvelt og berhendisglíma við Ísbjörn.

Áður voru þær bara bljúgar og blíðar, gerðu allt sem maður sagði þeim að gera og ekkert vandamál.

Þær sátu, stóðu eða lágu rétt eins og maður vildi - hreinlega bara biðu eftir því að maður sagði þeim nákvæmlega hvað og hvernig hlutirnir ættu að vera svo manni mætti líða sem best.

Þær voru heima og elduðu - skúruðu - þurrkuðu af og þvoðu þvotta. Þær bökuðu og elduðu og aldrei vantaði matinn á borðið - né var hann seinn fyrir. Þær höfðu inniskóna tilbúna, pípuna og heitt í baðkarinu - tilbúnar að hjálpa útivinnandi þreyttum eiginmanni svo honum mætti líða sem best. Þær pössuðu börnin og sáu til þess að þau væru ekki að trufla bóndann þegar hann var heima.

 

En, þetta er allt breytt í dag.

Í dag eru þær harðar og óblíðar, gera ekkert sem maður segir þeim og ætíð einhver vandamál á ferðinni.

Nú standa þær ef maður vill að þær sitji, og sitja ef maður segir þeim að standa - og leggjast bara ekki rassgat þó maður segi þeim að leggjast niður.

Þær bíða ekki lengur eftir því að maður segi þeim hvað maður vill að sé gert til að manni líði vel - heldur gera þær núna bara það sem þeim dettur í hug svo þeim sjálfum líði vel.

Þær berja í borðið, hlaupa frá eldavélinni og uppvaskinu og segja manni að elda sjálfur og vaska svo upp eftir sjálfan mann..

Þær henda í mann börnunum þegar maður kemur heim - og þjóta svo sjálfar út á kvöldvaktir! "Eru þetta ekki líka þín börn" hreyta þær í mann þegar maður mótmælir - og skella svo hurðum.

Sko, þegar maður kemur þreyttur heim eftir annasaman dag í vinnunni - þá vill maður að húsið sé hreint og maturinn heitur á borðinu, heitt vatn í baðkarinu og börnin sofnuð - frúin heit og falleg og bara ljúfleiki og léttúð í loftinu.

Nútíma konan hefur allt aðrar skoðanir á hlutunum - henda í mann börnunum og hlaupa út að vinna, berja mann ef maður mótmælir og heimtar svo sömu laun fyrir sömu vinnu og maður sjálfur er í og hefur!

Hvað er í gangi eiginlega? Hvert erum við að stefna?

Ég ætla rétt að vona að þetta sé bara smá bóla sem líður hjá á nokkrum árum. Á meðan ætla ég að láta það duga að vera með JapKínTæ-konu í eldhúsinu og aðra eins sem sér um að þrífa bílinn, versla inn og sjá um krakkana þegar þeir eru í heimsókn. Læt dúkkuna duga annarsstaðar - allt þar til nútímakonan er aftur komin í hellinn og farin að gegna bónda sínum..

Ég vil að nútímakerlingin snúi sér aftur að eldavélinni og uppvaskinu. 

Grafinn og gleymdur - á ljótum stað geymdur.

Jæja já. Ég þurfti aðeins að skreppa af bæ, fara í óbyggðir og dvelja þar sem ég hafði ekkert tölvusamband - eiginlega bara mest lítið samband við nokkurn yfirhöfuð bara.

Það er ótrúlegt hvað maður er háður bjévítans tölvunni - og ykkur sem maður hefur samskipti við á netinu. Maður fer bara í fráhvarfshugleiðingar um leið og maður veit að ekki er netsamband og enn versnar það ef maður nær ekki heldur símasambandi.

Ég skil ekkert í því hvernig fólk fór að í gamla daga, þegar tölvur og farsímar voru ekki einu sinni hugmynd hvað þá að bílar væru á hverju heimili.

En, hér er maður aftur kominn í stutt innlit - en verð á ferðinni seinna í dag eða í kvöld. Nú þarf maður allavega að lesa helling því ég hef ekki náð því að lesa nokkuð síðan eiginlega á laugardag.

Ég er glaður að sjá að allir rúmlega 20 fastagestirnir mínir hafa komið í heimsókn á meðan ég var í burtu - mun líta yfir ykkur í kvöld og bulla eitthvað smá í ykkur. En hér með er ég þotinn á braut aftur - en núna bara þar til seinna í dag eða fram á kvöld. Farið vel með ykkur og njótið lífsins. Og Huld, takk fyrir að sakna mín ponsu - vona nú að einhverjir fleiri hafi nú saknað mín pínulítið - en knús á þig og línuna.

Hefur þú tekið myndir af gamla fólkinu sem býr fyrir utan uppáhalds sumarfrístaðinn þinn? Hefur þú farið útfyrir Túrhestaslóðir?

Ferðalög á framandi slóðir er eitthvað sem ég ætla mér að leggja fyrir mig í ellinni. Ég ætla ekki að hanga sem gamalmenni á elliheimili - öllum til leiðinda og vera með björgunarhnapp mér við hlið.

Björgunarhnapp sem engin tekur eftir anyhow. Þó ekki sé hægt að ferðast til annarra sólkerfa í augnablikinu - þá mun örugglega ekki líða langur tími þar til boðnar verða sumarferðir til Tunglsins, Marz eða Venus. BoyOhboy hvað ég ætla mér að fara þangað þegar þar að kemur.

Reyndar hef ég alltaf haft gaman að því að fara ákveðnar ótroðnar slóðir. Ætíð þegar ég er úti - þá stoppa ég lengi úti og fer ótrúlegustu troðninga og leiðir sem "túrhesturinn" alla jafna ekki fer.

Á meðan hinn venjulegi túrhestur töltir um búðarstræti eða jórtrar á ströndinni - þá er mig að finna uppi í fjöllum eða langt uppí sveit - þar sem ég fæ innsýn í hið raunverulega líf og lífsmáta þeirra sem landið byggja. Auðvitað nýt ég þess líka að liggja á ströndinni og spossera um stræti og torg, en ég fæ miklu meira úr því að skoða og kynnast því sem er á bakvið allt það sem túrhesturinn fær að sjá.

 

Oft hef ég komið með myndir heim af slóðum sem engin kannast við að hafa séð áður - jafnvel þó viðkomandi hafi verið þarna á svæðinu oft áður.

T.d. þegar ég var á Benidorm (nafnið Benidorm þýðir reyndar bara "komdu/förum að sofa" - en það er lítið sofið á Benidorm reyndar). Rétt fyrir utan Levantiströndina er lítil undarleg eyja - eyja sem á sér undarlega þjóðsögu sem margir fá að heyra í túrnum þangað. Flestir túrhestar fara þangað með bát og eyða dagstund þar án þess að pæla meira í eyjunni sem slíkt.

Í stað þess að fara á eyjuna - fer ég uppí fjöllin fyrir ofan Benidorm og heilsa uppá eyjarskeggja sem búa í fjallinu og fæ að heyra um söguna af eyjunni - og fæ að skoða skarðið í fjallinu sem sagt er að hafi myndast þegar tröll sparkaði í fjallið - og bútur flaug úr fjallinu og eyja myndaðist við ströndina. Þetta er ég í hnotskurn, þannig séð.

Á meðan fólk er að lepja í sig sól og hita á ströndinni - ásamt berbrjósta meyjum og peyjum - þá er ég að lepja í mig alls skyns skordýr, eðlur og önnur dýr í lausagangi upp um fjöll og dali. Oftar en ekki kem ég heim með myndir af slíkum ófreskjum en sjaldan með myndir af mannlífinu við strendurnar.

Næst þegar þú/þið farið í ferðalag - alveg sama hvert - prufið þá að fara útfyrir "túrhestaslóðirnar" og skoðið það sem þar er í boði. T.d. eru verslanir sem ekki eru staðsettar á venjulegum túrhestaslóðum oft með hluti og verð sem er allt öðruvísi en venjulega maður sér. Oft finnur maður hluti sem tengjast meira menningu og lífi þeirra sem byggja landið - í stað þess að sjá bara venjulega hluti sem kalla má "minningagripi" eða túrhestahluti! Eitthvað sem allir kaupa og því allir að koma heim með það sama - en með því að fara aðeins "afsíðis" þá getið þið fundið hluti sem enginn hefur áður séð eða keypt.

Takið myndir af öllu því óvenjulega og því sem túrhesturinn fær ekki séð á hefðbundnum slóðum - farið útfyrir normið og takið myndir þar - því skrýtnari myndir því meira gaman er að sýna þær þegar heim kemur. Umfram allt - njótið sumars sólar og alls þess sem ferðalag hefur uppá að bjóða. Verið vel undirbúin og tvítjékkið á öllu áður en lagt er af stað út í heim, ekkert gaman þegar maður uppgötvar að myndavélin gleymdist eða bestu gönguskórnir eða álíka þarfahlutir.

  En, í augnablikinu er glimrandi sól úti - og uppundir 20 stiga hiti - svo nú er ég farinn út að njóta. Hef klárað allt sem lá fyrir þennan daginn og hef því restina af honum til að sprikla hálfnakinn úti í sólinni - hver veit nema ég hendi myndum inn í kvöld af spriklinu.. *glott*. Sé ykkur í kvöld væntanlega og njótið nú lífsins elskurnar.

Make love in the nature - or just love the nature. Sólarsamba næstu daga!

Wúhúuuu.. samkvæmt veðurspám næstu daga - þurfum við ekki að fara til Spánar til að fá gott og ljúft veður - og smá lit.

 

Þeir veðurfræðingar segja að það verði um og yfir 20 stig - allt að 25 stig á norðurlandi næstu daga, en svo færist hiti yfir á vesturland líka og Reykjavík á að fá einhvern smá skammt. Líklega þó ekki nema kannski 15 stig .. en sól og sælu!

 

Mikið væri ég til í að sjá svona gróður um allt hérna á klakanum. Það er endalaust gaman á heitari slóðum því gróðurinn er svo geggjaður.

Ekki það að ekki sé gaman að koma aftur heim eftir ferðalög erlendis - en ég væri alveg til í að eiga bara heima á heitum slóðum.

Skil aldrei ferðamenn sem eyða fé í að fara á kaldar slóðir, til Grænlands, Íslands - eða Færeyja .. uppss! Sorry Guðrún B. meina auddað ekkert slæmt með þessu.

En, þegar maður hugsar - þá eru þeir sem búa á heitum slóðum að sækja það sama og við þegar við flækjumst á heitar slóðir. Allt hið gagnstæða við það sem við höfum.

 

En, sól og sæla næstu daga! Um að gera að henda úlpunni inn í skáp, taka bomsurnar af fótunum og rúllurnar úr hárinu Jónína - og koma sér út í sólina.

Engin ástæða til að fjargviðrast yfir Júróvision, enda stóðu þau Regína og Friðrik sig dásamlega og ekkert meira um það að segja!

Nú er það veðursældin framundan og sumarleikir. Njótið næstu daga kæru vinir - sem og sumartímans alls. Make love in the nature - or just love the nature. Luv ya all ...

Spáð allt að 20 stiga hita í dag

Undarleg árátta að halda sig fast á slóðum ofbeldis eða sækja aftur á vettvang ofbeldis! Undarlegt að fólk skuli sækja í að negla ömurlega fortíð fasta við sig frekar en að losa sig við fortíðina.

Sannarlega er ofbeldi ekkert til að hrópa húrra fyrir, alveg sama hver á í hlut. Undarleg finnst mér sú árátta þeirra sem hafa átt ljóta fortíð - eða verið beittir ranglæti eða neytt í ljóta hluti - að sækja aftur á þær slóðir þegar slíkar slóðir eru og ættu að vera - að baki.

Hvað er það sem fær maka til að snúa aftur heim eftir langt heimilisofbeldi? Jú, líklega ást - þrátt fyrir ofbeldið - eða hvað?

Hvað er það sem fær fólk sem hefur verið rænt, haldið föngnu og verið misnotað - til að sækja aftur á þær slóðir - og jafnvel kaupa húsið sem var fangelsi þeirra árum saman? Konan sem rænt var og haldið fanginni í kynlífsnauð ákveður að kaupa húsið svo það verði ekki selt "ókunnum" eða það rifið??? Bíddu við - hefði ekki einmitt verið heillavænlegast að rífa fjandans kofaræsknið? Ég hefði haldið að það myndi vera ákveðið bataferli fyrir fórnarlambið að sjá fangelsið hverfa af yfirborði jarðar...

 

Hvað er það sem fær menn sem setið hafa í fangelsi árum saman til að merkja líkama sinn með tattoo - tattoo sem er t.d. mynd af fangelsisrimlum eða einhverju álíka? Alveg sama hversu lítið eða mikið maður hefur brotið af sér - þegar maður er laus - þá á maður að vera glaður og horfa til framtíðar með bjartsýni og betri vilja í huga, ekki horfa aftur og klína "minningunni" á líkama sinn.

Undarlegt að Ungi maðurinn sem var í fangelsi í Bandaríkjunum í tíu ár eða svo - en er nú laus og kominn "heim" - skuli láta tattoovera á sig stóra mynd af fangelsisrimlum... hvað er málið? Myndi maður ekki vera glaður með að vera laus, fortíðin að baki og horfa framávið með gleði í huga? Jú, það myndi ég gera allavega..

En, svona er lífið skrítið og ætíð virðist það geta komið á óvart hvernig fólk bregst við fortíðinni - eða framtíðinni. Það getur vel verið að sumir þurfi endalaust að velta sér uppúr fortíðinni sem stundum getur verið ansi slæm eða ljótra minninga tengd. En mér finnst að fyrsta góða ferlið í bjartri framtíð þeirra sem eiga misgóða fortíð - sé einmitt að horfa áfram en ekki aftur á bak. Kannski er það bara vitleysa í mér...

Undarlegast af öllu finnst mér sú frétt að unga konan sem rænt var og haldið nauðugri í húsi ræningja síns, misnotuð minnir mig - auðvitað bæði andlega og líkamlega - skuli kaupa húsið sem hún var neydd til að dvelja í. Aðeins til að það lendi ekki í höndum annarra eða verði rifið, það finnst mér ekki í lagi ..

 En, númer eitt - tvö og þrjú er að muna öll að ofbeldi leysir aldrei neitt. Heillavænlegast er að tala um hlutina og forðast það að nota ofbeldi, líkamlegt eða andlegt.

Ef ekki er hægt að leysa málin sín á milli - til dæmis hjá sambúðarfólki - þá er um að gera að leita til fagaðila til að hjálpa. Sálfræðingar og ráðgjafar geta örugglega komið með lausnir sem hin venjulega Jóna og hinn venjulegi Jón kunna ekki að finna. Engin minnkun er fólgin í því að leita sér hjálpar - minnkunin felst í því að nota ofbeldi.

Það er endalaust hægt að bera virðingu fyrir þeim sem leysa málin, vinna í því að hafa málin góð og lifa ofbeldislausu lífi. Það eiga allir að geta það og það ætti raunverulega engin að þurfa að nota hnefa eða spörk - hvað þá andlegt ofbeldi - til að ná sínu fram. Elskið kviðinn og strjúkið friðinn ... þannig séð. Lifið heil og sæl í sátt og samlyndi!

Karlar fórnarlömb heimilisofbeldis

Mæður á MoggaBloggi sem og bara allar mæður - skyldulesning hérna!!!!

Ég vil byrja á því að senda minni kæru bloggvinkonu Ragnheiði kærar kveðjur í tilefni dagsins í dag!  Til hamingju með mæðradaginn Ragnheiður mín. Vil einnig senda öðrum mæðrum sem standa í sömu sporum og hún Ragnheiður kærar mæðradagskveðjur! Kveðjur til annarra í lokin...

Þá er að renna upp heilmikill dýrðardagur. Hvítasunnuhelgin er í algleymi og allir á ferð og flugi hugsanlega, en samt gruna ég að margar mæður landsins séu samt ætíð með börnin sín sér við hlið eða í hjarta.

Það er hálf skrýtið að hugsa um það hve mæður eru miklar hetjur í raun og veru. Þær þurfa að bera barn sitt í kvið sínum í níu mánuði á meðan það vex og dafnar. Síðan þurfa þær að standa oft í miklum kvalafullum aðgerðum til að koma börnum sínum í heiminn. Einstaka sinnum þurfa mæður líka að glíma við að taka á móti barni í heiminn sem haldið er erfiðum sjúkdómum - en móðirin tekur barnið samt í faðminn og elskar það alveg jafnheitt og öll heilbrigðustu börn í heiminum - eða jafnvel meira ef eitthvað er.

 

 

Þegar barnið er komið í fang móður sinnar þarf himinn og jörð að farast áður en móðirin lætur frá sér barnið. Hún verndar það með öllum hugsanlegum og óhugsanlegum ráðum og er ætíð ótrúlega fórnfús í garð barnsins.

Oft stendur móðirin í mikilli baráttu við hinar ýmsu utanaðkomandi hættur og vá sem ógnað gæti barninu hennar á meðan það vex og dafnar - en hún gefst aldrei upp! Hún fæðir, baðar og klæðir barn sitt - huggar það og hughreystir, skemmtir því og elskar það skilyrðislaust alla æfi.

Dagurinn í dag, 11 Maí 2008, er mæðradagurinn. Þessi dagur er tileinkaður ykkur öllum kæru konur sem orðnar eru mæður og hafið lagt að baki svona mikla hetjuför frá fyrstu stundu og þar til yfir líkur. Ég vil óska ykkur öllum hér sem og allsstaðar hjartanlega til hamingju með daginn og þakka ykkur svo mikið vel fyrir það að hafa fætt okkur öll í heiminn og hugsað um okkur ætíð og skilyrðislaust.

Ekkert afl í heiminum jafnast á við móðureðlið - þið mæður moggabloggs - sem og allar mæður - þið eruð stórkostlegar hetjur og ég þakka fyrir mig.

  Til hamingju með daginn kæru Bloggvinkonur!

Jenný Anna - Angelfish - Ólína Þ. - Gurrí - Jónína Dúadóttir - Guðrún B. - Maddy - Huld Ringsted - Ásthildur Cesil - Guðrún Emilía - Edda Björgvins - Kurr mín kæra systir - Ragnheiður - Ásdís - Jóhanna M&V - Hallgerður Pétursd. - Helga Guðrún - Sigrún Óskars - Adda Laufey - Helga Skjol - Sólveig M. - Ragnheiður Ása - Anna Einarsdóttir - Linda Linnet - Brynja Skordal - Halldóra Rán - Guðbjörg Ofurskutla - G. Antonia - EMM - Helga Valdimarsdóttir - Svala Erlendsdóttir - Lilja Guðrún - María Guðmunds. - Helga Magnúsdóttir - Jóna Svanlaug.

Svo eru náttúrulega einhverjir sem ég er ekki alveg 100% viss um hvort séu konur eða menn en fá samt líka kveðju!

JEG - Handtöskuserían ..

Og svo töffararnir mínir - þeir fá bara svona auka kveðju til að vera með ...

Steingrímur minn besta skinn - Brjánn Boxari hinn ljúfi - Stefán Friðrik ofurbloggari - Tófulöpp reiðmaður

Og svo að lokum nýjasti bloggvinurinn ..

Herbert hinn knúshræddi ...

 

Einnig vil ég óska öllum konum sem eru mæður - og lesa moggablogg og rekast hingað inn - til hamingju með daginn!

 

Að þessu loknu kveð ég bara í bili og óska ykkur öllum ánægjulegrar helgar og njótið lífsins. Adjö ...